1973

1973-1974-1975

Sound of Gospel groeit verder 1973-74-75

In 1973 waren er nauwelijks meer kerkdiensten die we verzorgden, (5), we hadden wel al zo’n 12 concerten in Helmond en Mierlo, en ….5 huwelijksmissen van leden !!! Dus een enorm druk programma.

Ook in 1973 werden we uitgenodigd voor de kletsavonden bij de Keiebijters. Iedereen die ons een jaar eerder in de voorrondes van dat kletsfestival had gezien had verwacht dat we i de finale zouden staan.. maar neen. Dus in 1973 werd afgesproken dat we i de finale kwamen…anders zouden we NIET meedoen !! (wat een bravoure !!!toen (.. we waren wel overtuigd van ons kunnen, zullen we maar zeggen..). Aldus geschiedde. In tegenoverliggende La Venezia kleedden we ons om en liepen via de achterzaal via een zijgang naar onder het podium. Dat was zo’n kleine ruimte dat iederen ongeveer flauwviel van de knoflook adem van ???????

In 1974 maakte we ons eerste “plaatje”Het was een EPtje (met 4 nummers, waarvan drie van de hand van Ruud, die aan het componeren was geslagen!). Wat was het een spannende maar ook leuke ervaring in de studio bij Tony Dirne in Breda. We reden weg en Ruud was vergeten dat hij al zijn muziek boven op de auto had gelegd tijdens he afscheid… Dat werd bij elkaar zoeken van kostbaar materiaal…Wat waren we trots toen we het EPtje presenteerde . We lobbyden bij Omroep Brabant en stuurden plaatjes naar de Hilversumse omroepen….

We zongen in zaal van Oosterhout in Lierop met mannenkoor de Bosgalm. We moesten daar “achter den doel”omkleden. Daar was ook een barretje. Na afloop reden we naar huis , maar hadden dorst. Andre de Koning die ook in de auto zat, zie: “Daar heb ik iets op gevonden.. en toverde een fles cognac uit zin zak die hij toevallig had zien liggen in dat barretje…

In die tijd hadden we ook enkel droppings: Wim Dreverman en zijn groepje had een hele tijd bi dezelfde Van Oosterhout in Lierop zitten drinken. Iedereen was inmiddels binnen in de Blokhut in Lierop toen Wim en zijn groepje kwamen.. Frans van de Waterlaat stond aan de deur en zei: Wim .. schiet op.. als je vlug bent dan ben je de eerste. Iedereen had zich inmiddels verstopt en Wim en zijn club zagen niemand in de blokhut .. dus een groot gejuich ging op…. Helaas….

In de Mierlose blokhut overnachten we een keer met de Sound. Wim Dreverman had zijn stretcher boven op een  smalle tafel gezet en Leon van de Boogaard idem. Niet al te nuchter is Wim toch op zijn stretcher terecht gekomen, alsook Leon, onbegrijpelijk hoe dat zonder vallen gelukt is,  en ingeslapen. Toen Wim echter wakker werd schrok hij zich een hoedje, toen hij naar beneden de afgrond in keek….

In 1975 deden we mee met een actie van de VARA: Alles voor de club. Een aantal reisden af naar Hilversum en Else zat bij Marleen en Jan van Heugten thuis en werd gebeld vanuit de studio met een vraag die ze nog steeds weet:”Wat is het nieuwste boek van Jan Wolkers”. Antwoord wist Jan: de Walgvogel”.. Achteraf bleek dat ook iemand van onze club dat antwoord al was ingefluisterd..

Vanaf eind 1972 hebben we vele concerten samen met Big Band Elmondo gedaan. Een keer was het bestuur van de Sound uitgenodigd om  het kerstconcert in stijl bij te wonen. Ieder op zijn /haar chique’st. O.a. was daarbij Han van Duppen , Wim Dreverman, Ruud en Else en Willy Dreverman. Iedereen in gala.. Han van Duppen zag dat bij binnenkomst aan en schrok van de dressoutfit. We durfdden nauwleijks naarbinnen… tot we hoorden uit de mond van een van deze chique dames:”Ha doár! Was kon. Kiek nauw wa zie de gai der toch goet oit !!”… We konden onze lach niet houden en plasten bijna in de broek….toen durfden we best wel…. Het waren wel mooie tijden met Elmondo en een perfecte match…qua muziek….

We hadden ook een concert in het ziekenhuis in Helmond voor de verpleegkundigen (han van duppen en Bernadette de Koning waren verpleegkundigen aldaar). Er was een speciaal podium gemaakt. Echter.. Tijdens het concert zakte het podium door en moest Frans van de Waterlaat (onze timmerman…)er iets op vinden. Frans dook onder het podium en kon niets anders doen dan met zijn eigen lichaam het podium stutten tot het eind van het concert….Hij heeft dat overleefd !!

1973 jaarvergadering

1973 Koninklijk Besluit