Inleiding

1973-1974-1975

Sound of Gospel groeit verder 1973-74-75

In 1973 waren er nauwelijks meer kerkdiensten die we verzorgden, (5), we hadden wel al zo’n 12 concerten in Helmond en Mierlo, en ….5 huwelijksmissen van leden !!! Dus een enorm druk programma.

Ook in 1973 werden we uitgenodigd voor de kletsavonden bij de Keiebijters. Iedereen die ons een jaar eerder in de voorrondes van dat kletsfestival had gezien had verwacht dat we i de finale zouden staan.. maar neen. Dus in 1973 werd afgesproken dat we i de finale kwamen…anders zouden we NIET meedoen !! (wat een bravoure !!!toen (.. we waren wel overtuigd van ons kunnen, zullen we maar zeggen..). Aldus geschiedde. In tegenoverliggende La Venezia kleedden we ons om en liepen via de achterzaal via een zijgang naar onder het podium. Dat was zo’n kleine ruimte dat iederen ongeveer flauwviel van de knoflook adem van ???????

In 1974 maakte we ons eerste “plaatje”Het was een EPtje (met 4 nummers, waarvan drie van de hand van Ruud, die aan het componeren was geslagen!). Wat was het een spannende maar ook leuke ervaring in de studio bij Tony Dirne in Breda. We reden weg en Ruud was vergeten dat hij al zijn muziek boven op de auto had gelegd tijdens he afscheid… Dat werd bij elkaar zoeken van kostbaar materiaal…Wat waren we trots toen we het EPtje presenteerde . We lobbyden bij Omroep Brabant en stuurden plaatjes naar de Hilversumse omroepen….

We zongen in zaal van Oosterhout in Lierop met mannenkoor de Bosgalm. We moesten daar “achter den doel”omkleden. Daar was ook een barretje. Na afloop reden we naar huis , maar hadden dorst. Andre de Koning die ook in de auto zat, zie: “Daar heb ik iets op gevonden.. en toverde een fles cognac uit zin zak die hij toevallig had zien liggen in dat barretje…

In die tijd hadden we ook enkel droppings: Wim Dreverman en zijn groepje had een hele tijd bi dezelfde Van Oosterhout in Lierop zitten drinken. Iedereen was inmiddels binnen in de Blokhut in Lierop toen Wim en zijn groepje kwamen.. Frans van de Waterlaat stond aan de deur en zei: Wim .. schiet op.. als je vlug bent dan ben je de eerste. Iedereen had zich inmiddels verstopt en Wim en zijn club zagen niemand in de blokhut .. dus een groot gejuich ging op…. Helaas….

In de Mierlose blokhut overnachten we een keer met de Sound. Wim Dreverman had zijn stretcher boven op een  smalle tafel gezet en Leon van de Boogaard idem. Niet al te nuchter is Wim toch op zijn stretcher terecht gekomen, alsook Leon, onbegrijpelijk hoe dat zonder vallen gelukt is,  en ingeslapen. Toen Wim echter wakker werd schrok hij zich een hoedje, toen hij naar beneden de afgrond in keek….

In 1975 deden we mee met een actie van de VARA: Alles voor de club. Een aantal reisden af naar Hilversum en Else zat bij Marleen en Jan van Heugten thuis en werd gebeld vanuit de studio met een vraag die ze nog steeds weet:”Wat is het nieuwste boek van Jan Wolkers”. Antwoord wist Jan: de Walgvogel”.. Achteraf bleek dat ook iemand van onze club dat antwoord al was ingefluisterd..

Vanaf eind 1972 hebben we vele concerten samen met Big Band Elmondo gedaan. Een keer was het bestuur van de Sound uitgenodigd om  het kerstconcert in stijl bij te wonen. Ieder op zijn /haar chique’st. O.a. was daarbij Han van Duppen , Wim Dreverman, Ruud en Else en Willy Dreverman. Iedereen in gala.. Han van Duppen zag dat bij binnenkomst aan en schrok van de dressoutfit. We durfdden nauwleijks naarbinnen… tot we hoorden uit de mond van een van deze chique dames:”Ha doár! Was kon. Kiek nauw wa zie de gai der toch goet oit !!”… We konden onze lach niet houden en plasten bijna in de broek….toen durfden we best wel…. Het waren wel mooie tijden met Elmondo en een perfecte match…qua muziek….

We hadden ook een concert in het ziekenhuis in Helmond voor de verpleegkundigen (han van duppen en Bernadette de Koning waren verpleegkundigen aldaar). Er was een speciaal podium gemaakt. Echter.. Tijdens het concert zakte het podium door en moest Frans van de Waterlaat (onze timmerman…)er iets op vinden. Frans dook onder het podium en kon niets anders doen dan met zijn eigen lichaam het podium stutten tot het eind van het concert….Hij heeft dat overleefd !!

1971 EPT

ElevenPoint Thirty Group 1971

Eind 1970 was er een eerste discussie over het “verlaten van de kerk”door EPT

………………………………………………………………………………….

In 1971 hadden we niet minder dan 23 optredens !!! Merendeels tijdens kerkdiensten in Someren, Helmond( leonardus parochie). Gerwen, Geldrop, Bakel en Mierlo. We deden mee met een jongerenkorenfestival in Tilburg, met lovende woorden van de jury. We verzorgden al enkele concerten o.a. op het Wolfsen ! We hadden namelijk besloten om niet meer elke zondagochtend in de mierlose kerk de dienst te verzorgen, maar slechts 2 keer per 3 weken, zodat we onze vleugels ook konden uitspreiden naar andere richtingen.

De gospelmissen werden steeds grotere successen: De kerk puilde uit. Het orkest kreeg wat duidelijkere vormen: Willy Dreverman  en Wiljan van Vlerken kregen assistentie van Gerard de Vries op bongo’s en een zeker Ge van Gerven , die nog nooit gitaar had gespeeld , wilde wel bassist worden…dat hebben we geweten (in alleen maar positieve zin zoals velen hebben ervaren !!).

Bij de start van zo’n speciale dienst kwam het koor van achter in de kerk naar voren via de gangpaden, swingend en klappend en zingend… De sfeer zat er meteen in bij de honderden aanwezigen. Om niet te vergeten… Kapelaan Jansen kon dan ook altijd een prachtige preek á vue presenteren vol passie en in de zin van de Amerikaanse  gospeldiensten.

Kattenkwaad werd er ook uitgehaald: Gé reed een Messerschmidje (zo’n 3 wielerig één- persoonsautootje).. Nou dat werd door Jo Gruithuizen , Wim Dreverman en Jan Beks vakkundig en vooral handmatig  op een andere plaats gezet dan Ge hem geplaatst had… dat vond hij toen niet zo leuk…

We verhuisden wat betreft repetitieruimte naar het zaaltje bij cafetaria Henk van der Vleuten in de dorpstraat. En Ruud zag zijn latere ega zich aanmelden als lid van EPT…

Dat werd een grandioos succes… bedoeld is het verhuizen naar Henk van de Vleuten’s cafetaria (het andere ook wel overigens…). Daar werd na de repetitie vaker getoept om frikadellen: Willy Knoops zou bij de winst van een potje toepen van iedereen een frikadel eten. Hij at er wel een stuk of zeven..

Gerrie Damen nam vaker 2 bamischijven mee voor de hond… dan was die stil als ze laat thuis kwam en zouden ouders niet wakker worden. Ze bleef met die bamischuiven dan toch vaak hangen bij de deur..want ze kon nooit wegkomen..vond het té gezellig:  Potverdrie  nou zin mij  bamischuiven alweer veel te koud…Tot 3 x toe werden eens die bamischuiven   door Henk van der Vleuten opgewarmd !!